Het leven is de droom van God

Wie ben jij, of beter wat ben jij en wat is het leven?

Het leven als multidimensionale film

Je zou het leven kunnen vergelijken met een multidimensionale film. Een film waar je in je bestaan als mens doorheen beweegt en waarvan het lichaam waardoor je het leven ervaart, ook onderdeel is.

Alle pixels in de film zijn ‘gemaakt’ van Oneindig Bewustzijn. Van Dat wat het leven is, of als je er een religieuze draai aan wilt geven, dan is het leven ‘gemaakt’ van God. Het is God die het leven, de wereld, jouw leven en jouw wereld, mijn leven en mijn wereld, bij elkaar droomt. Het leven is de droom van God.

God kijkt door alle ogen van de wereld, de wereld in

We bestaan als mens in de Mind van God. En het is datzelfde Oneindige Bewustzijn, God dus, wat jouw leven en mijn leven en dat van ieder ander ervaart. Het kijkt door alle ogen van de wereld, -mens, dier en alle andere wezens-, de wereld in. Zo ervaart Het, het leven vanuit eindeloos veel perspectieven; als een vogel vanuit de lucht, als een vis onder water, als varken in een stal, als kat vanaf de vensterbank, als worm onder de grond, als boom wiegend op de wind, als mens op de fiets, als mens die een ander mens op de fiets passeert op weg naar de tandarts, als mens die de rol doet van de tandarts, als de echtgenoot van de tandarts die net de kinderen van school opgehaald heeft, als kinderen die door hun papa van school opgehaald worden ... als alles wat bezield is.

'God draagt oneindig veel maskers en kijkt door alle ogen van de wereld, de wereld in'

Het lichaam als avatar

Het lichaam, wat je jouw lichaam noemt, is eigenlijk de avatar voor het Oneindige Bewustzijn; een super sensitief en intelligent instrument om het leven invoelend te kunnen ervaren. Het beschikt over kwaliteiten waarvan we ons nauwelijks bewust zijn zolang onze aandacht -het Bewustzijn- zich volledig tussen onze oren concentreert. Het lichaam lijkt dan verworden tot een enorme dobber wat onder ons hoofd hangt, wat we gebruiken om activiteiten uit te voeren en waarvan we via bijvoorbeeld voeding of seks, genieten of juist niet.

Wanneer we het lichaam weer helemaal bewonen -net zoals we dat deden in onze prille kindertijd en ons hoofd nog niet vol zat met allerlei concepten-, dan blijkt een kwaliteit van het lichaam te zijn dat het kan invoelen in de wereld om ons heen. We voelen het leven voorbij ons eigen lichaam. Om je een voorbeeld te geven: met gesloten ogen voel je de boom die je voorbijloopt. Je voelt het wezen dat in je hond of kat huist. Je voelt waar mensen zitten in hun energie. Je voelt het leven. Als avatar is het lichaam immers onderdeel van de multidimensionale film en daardoor onze verbinding met het leven.

"Met het invoelen van het lichaam in het leven, voelen we de levensvreugde van het bestaan."

Weten zonder dat je het kunt weten

Via het lichaam ervaren we een voelend weten als aanvulling op het weten via kennis of ervaring van de psyche. Onze psyche weet dingen doordat we iets meemaken of iets gehoord of gelezen hebben. Het lichaam ‘weet’ dingen instinctief (net als alle andere dieren) door in te voelen in het leven. Het is een weten zonder dat je het mentaal kunt weten en toch weet je het. Iets anders dus dan iets denken te weten. Het is geen fantasie of vermoeden. Het is echt van een andere kwaliteit. Soms duurt het even voordat de psyche het kan vertalen en begrijpen.

De vreugde van God en de pijn van de wereld

Met het invoelen van het lichaam in het leven, voelen we de levensvreugde van het bestaan. De levensvreugde die gepaard gaat met het leven dat we zijn. De vreugde van God, zoals je wilt. Ook voel je het leed van de wereld als je daarop ‘intuned’. Het is niet de bedoeling dat je daar gebukt ondergaat. Als dat wel zo is, dan is dat over het algemeen doordat we ons verzetten tegen dit leed. We verzetten ons tegen het leven zoals het is en daarmee verzetten we ons tegen dat wat we zelf ook zijn. Het verzet zorgt voor weerstand en dat voelen we als energetische pijn. Wanneer we de pijn van de wereld voelen en deze door ons heen laten bewegen zonder verzet en zonder eraan vast te grijpen dan spoelt het weer weg. Net zoals een golf die het strand oprolt en weert terug in zee verdwijnt.

Doen wat niet waar is, is pijnlijk

Doordat we voorbij onze eigen huid voelen, kunnen we anderen, zowel mens als dier, niet langer pijn of te kort doen. We voelen dat immers in ons eigen lijf. Niet precies zoals de ander het voelt maar pijnlijk is het wel. Ook weer een energetische pijn. Het is net alsof je jezelf vergiftigd hebt, wat in wezen ook zo is. Het lichaam ondersteunt en corrigeert de psyche wat dat betreft want het voelt feilloos aan of wat we doen voortkomt uit de waarheid die we zijn. Een ander woord voor die waarheid is liefde. Anderen te kort doen of zelfs pijn doen ten voordele van onszelf, gaat tegen onszelf in en wordt dus gevoeld.

"Het Oneindige Bewustzijn is alleen maar geïnteresseerd in waarheid. Het wil namelijk thuiskomen als mens in de Waarheid."

Thuiskomen in het leven

Via het lichaam kunnen we heel goed voelen wat waar is voor ons en wat niet. Zo geeft het aan of de richting die we inslaan in het leven voor ons kloppend is of niet en dient het als navigatiesysteem. Overigens zonder garanties. Zonder van tevoren de uitkomst te weten. Iets waar het ego, als onderdeel van de geconditioneerde psyche, niet zo van houdt. Het heeft graag de zekerheid op wat het een ‘goede’ uitkomst acht; dat wat het wil van het leven. Terwijl dat wat we werkelijk zijn, geen 'goed' of 'fout' kent. Het Oneindige Bewustzijn is alleen maar geïnteresseerd in waarheid. Het wil namelijk thuiskomen als mens in de Waarheid die het is; thuiskomen in het leven als mens, tegelijkertijd ervarend het Oneindige Bewustzijn te zijn. Het wil wakker worden uit het verhaal van de geconditioneerde psyche. Het persoonlijke ik-verhaal waarmee het Oneindige Bewustzijn zich lange tijd identificeert. Een verhaal wat voortkomt uit het persoonlijke leven wat geleefd is en wat naar aanleiding daarvan voorschrijft wat we als mens willen en niet willen. Dit verhaal en dus ook wat we willen en niet willen, heeft geen wortels in de realiteit, het is immers een afdronk van het verleden. Het veroorzaakt dat we in botsing komen met het leven zoals het zich voordoet. Het leven dat we zelf zijn en wat zich altijd op waarheid baseert. Vandaar dat deze botsingen zo pijnlijk zijn. In plaats van te checken of wat we geloven en doen op werkelijke waarheid berust, vallen we lange tijd voor de rechtvaardiging van de pijn door de psyche. Het doet dat meestal overeenkomstig de volgende strekking: ‘zie je wel zo moet het niet zijn want dat is pijnlijk, het voelt rot omdat het rot is, ik voel me rot omdat jij een rotzak bent’.

Wakker worden uit het persoonlijke ik-verhaal

Identificatie met het persoonlijke verhaal maakt dat we het idee hebben los te staan van het leven. Doordat we het verhaal geloven, voeden we het verhaal met dat wat we zijn; met God ofwel levensenergie waardoor het verhaal tot leven komt. Het schept een realiteit die niet de realiteit is maar waardoor we het ervaren alsof het de realiteit is.

Uit dit persoonlijke verhaal heeft de psyche een identiteit gefilterd wat gepaard gaat met allerlei ideeën en overtuigingen over wie we zijn, wie de ander is en wat de wereld is. Het schept de beleving te wonen in een lichaam als een solide centrum. Als een ‘ik’ wat de hoofdrol lijkt te spelen in het door de psyche gecreëerde verhaal. Wil je de proef op de som nemen? Sluit je ogen en stop het denken voor een aantal seconde. Wat dan in de stilte overblijft, dat wat je directe ervaring is, dat is wat je bent.

Wanneer het denken er geen verhaal overheen legt, blijft alleen aanwezigheid over. Een aanwezigheid of Bewustzijn wat eindeloos ruim en vredig is. Maar komt het verhaal terug en wordt het geloofd dan krimpt de eindeloosheid terug in de beleving in een lichaam te wonen wat vaak gepaard gaat met onrust in plaats van een vredig zijn.

Overigens ervaren we deze vrede o.a. als vrede hebben met het leven zoals het is en een tevreden zijn. Dat laatste betekent overigens niet dat je het met alles en iedereen eens bent. Het beteken alleen dat je er vrede mee hebt en dat je vanuit die vrede wel of niet tot actie komt.

Vrij van identificatie

Wanneer het Oneindige Bewustzijn loskomt van identificatie dan ervaren we dat het persoonlijke ‘ikje’ wat we dachten te zijn een Universeel ‘Ik’ is. Er is maar één ‘Ik’. Jouw ‘Ik’ is het ‘Ik’ van iedereen. Vrij van het persoonlijke verhaal -wat dus eigenlijk een tijdelijke illusie was- blijkt het ‘Ik’ wat je bent, de totale som van het leven zelf te zijn. Voor altijd vrij. Tegelijkertijd gebonden aan een lichaam. Een enorme paradox.

Wanneer we het leven direct ervaren en de geconditioneerde psyche niet langer als medium dient om het leven te ervaren, dan gebruiken we de geconditioneerde psyche waarvoor het bedoeld is. -Maak je geen zorgen, de geconditioneerde psyche en daarmee het vermogen tot denken, is er nog steeds.- Het verschil is dan dat we niet langer gebruikt worden door het denken maar het denken gebruiken waarvoor het is bedoeld; om ons leven praktisch vorm te geven en te organiseren wat we te doen hebben.

We raken niet langer verwikkeld ofwel geïdentificeerd in al die eindeloze verhalen over verleden en toekomst. Vrij van identificatie leven we als mens tegelijkertijd wetend, en ook ervarend, Oneindig Bewustzijn te zijn.

Alleen weten en dus kennis is niet genoeg want dan beland je weer in een volgend verhaal; het verhaal dat je Oneindig Bewustzijn bent. Bovendien wat heb je daaraan als je het niet ervaart? Dat is zoiets als fantaseren dat je op de Bahama’s bent terwijl je achter je computer zit op kantoor. Bovendien schuilt er het gevaar in dat het ego er mee aan de haal gaat. Wat meestal met een vorm van leed gepaard gaat, voor de persoon zelf en de omgeving. Al helemaal als het ego zich ernaar gaat gedragen overeenkomstig de ideeën die het daarbij heeft. Terwijl de werkelijke ervaring juist vrij is van allerlei ideeën en verhalen. Heel sober en echt. Het maakt ons menselijker dan ooit tevoren. Dit in tegenstelling tot waar het ego over het algemeen op hoopt.

"Ons lichaam wat net als de rest van de film gemaakt is van God en waarvan de ogen de gaten zijn waardoor God de kijkdoos inkijkt."

Ander paradigma

Kortom het is het samenkomen van het Oneindige Bewustzijn en het mens-zijn waardoor we ervaren vrij te zijn van het leven en ons compleet aan het menszijn kunnen geven. Net zoals de natuur dat doet. Net zo, zijn wij ook natuur. Het leven geeft zich helemaal via iedere boom of plant. Het groeit zelfs door asfalt of ander gesteente heen. Er is ook geen bloem die zegt: ’zoek het uit, achter deze muur ga ik niet staan bloeien’.

Het is één been in het leven als mens en één been uit het leven als het Oneindige Bewustzijn, vrij van het leven. Het maakt dat het leven als minder intimiderend wordt ervaren waardoor we tot meer ontspanning en luchtigheid komen. Ook nemen we onszelf en het leven minder serieus want we zijn het per slot van rekening allemaal zelf. Het is het persoonlijke zelf wat het leven en zichzelf zwaar liet wegen.

Zodra de identificatie stopt met de geconditioneerde psyche en het lichaam dan schept dat een compleet ander paradigma. We ervaren het leven als een geheel. Niet langer geïdentificeerd met het lichaam, ervaren we dat het niet losstaat van het leven en zijn onze ogen de gaten waardoor we als het Oneindige Bewustzijn, de kijkdoos inkijken. Het lichaam blijkt net zo verbonden te zijn met het multidimensionale scherm als de acteur op het scherm van de film waarnaar je kijkt.

In de droom van God

De multidimensionale film is voortdurend in beweging, maar jij niet. Jij hebt nooit bewogen. Het Universele ‘Ik’ heeft nog nooit bewogen. Het is alleen bewust van het leven via alle zintuigen van de wereld. Onder de douche wordt het lichaam nat, maar jij niet. Tenminste niet Dat wat je werkelijk bent.

In de auto raast het landschap aan je voorbij en lijkt de auto van A naar B te gaan. Het is de film die voortdurend van pixels veranderd in nieuwe scenes waardoor het lijkt alsof je op weg bent en ergens aankomt. Maar jij? Jij gaat nergens naartoe en komt nergens aan. Net zo goed als dat je in je dromen ’s nachts van alles beleeft en op allerlei plekken komt terwijl ’s morgens blijkt dat je in je bed lag en nergens naartoe bent geweest. Zo is het in dat wat we ‘het echte leven’ noemen ook. Jij ofwel het Universele IK, of God, of het Oneindige Bewustzijn of hoe je het ook noemen wilt, gaat nergens naartoe. Het heeft nooit bewogen. De bestemming die je bereikt met de auto ontstaat pas als je er als mens aankomt. Dan verandert de multidimensionale film in die ogenschijnlijke fysieke plaats. Zo bouwt het leven zich op waar je gaat.

Zo is er ook geen bloed in je lichaam totdat je bijvoorbeeld per ongeluk in je vingers snijdt. Het komt overeen met wat men constateert bij Quantum Fysica. Alles heeft een toeschouwer nodig -het Oneindige Bewustzijn- om tot bestaan te komen.

Overal en nergens

Het leven ofwel de multidimensionale film is oneindig want dat wat het is en wat we zijn is oneindig. Doordat het geen fysieke plek is, kan het Universum of Multiversum oneindig groot zijn want tegelijkertijd bestaat het nergens. Het vindt allemaal plaats in de Mind van God. En die Mind delen we met elkaar als mens en dier en tegelijkertijd zijn we ook die mind. Dat betekent dus dat we niet in de wereld zijn maar dat de wereld in ons is, inclusief het lichaam waardoor we ervaren.

"Je bent dat wat altijd is en altijd zal zijn. Dat wat er was voordat je lichaam geboren werd en dat wat er nog steeds is als het lichaam sterft."

Jij bent Dat

Geen wonder dat wanneer we geloven alleen maar die ene mens te zijn, dat we dan het idee hebben dat er iets ontbreekt. Het gevoel dat we als mens niet helemaal compleet of heel zijn. Dat zijn we uiteraard wel maar dat kunnen we niet ervaren zolang we als het Universele ‘Ik’ geloven een persoonlijk ‘ik’ te zijn vanwege identificatie met een specifiek lichaam en de daarbij behorende verhalen van de psyche.

Waarom schrijf ik dit verhaal? Geen idee. Het is wat ik doe omdat het waar is en als het verder nog iets is dan denk ik dat het een uitnodiging is om wat ik schrijf voor jezelf te onderzoeken, mocht je dat nog niet gedaan hebben. Om te ontdekken dat je zoveel meer bent dan dat unieke maar beperkte individu. Zelfs nog meer dan wat ik hier beschrijf. Je bent dat wat altijd is en altijd zal zijn. Dat wat er was voordat je lichaam geboren werd en dat wat er nog steeds is als het lichaam sterft.

Je bent het multidimensionale scherm en de film die zich erop afspeelt en dat wat de film ervaart via alle zintuigen van de wereld. Voor altijd heel en oneindig compleet.

-door: Angelique Romeijn - Origin Therapie